"kap"lar

kıvamı suya yakın
bir harç gibiydi hayatım
şeklini almaya çalışan
içine dolduğu her kabın
gün geçtikçe kaplar ve şekiller azaldı
özlem ve kavga kapları kaldı geriye
dimdik yukarı kaldırdığım parmaklar gibi
iki tane

biri onun kabı
biri gelecek güzel günlere yürüyen yollarım
eğilip bükülmekten kurtuldum böylece
ikiye bölüp yüreğimi
o kaplara katık
betonlaştırabilirim artık