artık şarap şişeleri bakıp da görmeyen hayaller avucun içinde üşüyen ya da üşümeyen yalancı pervasız kibrit çöplerikar etmez ne git gide soğuyan geceler yalnızlığın yarenliği ne ki ne de belediye otobüslerinde camlara kusan yağmur damlalarıyaralayarak avutmalar kendini üst katta değil çünkü artık o o yüzden bu kadar gerçek kafiyesiz bu yüzden ölçüsüz bilmem neden ve dizeler halinde hala adına şiir denemeyecek kadar duvarlaşmış bu tutsaklık çağırın anam gelsin! diye değil artık bir garibin sesinden inleyen alt sınıfta kalmışım çünkü aslında birer birer atlıyorken sınıfları hep sınıfta kalmışım kapanacak gibi görünen mesafe açılmış artık iyice neyleyim ben mahkumum dizelere hakaret bu haksızlığa bu tutsaklığa mahkumum artık ondan bir sınıf altta kalmışlığıma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder